"Jullie zijn gewoon mensen..."

Als uitvaartverzorgster sta je 24 uur per dag, 7 dagen per week klaar voor de nabestaanden van een overledene. En heel eerlijk, dat vraagt organisatorisch best wel iets van jezelf, maar ook zeker van je omgeving. Als we een privé-afspraak maken is dat vaak in potlood en onderling (als collega's) moeten we altijd goed afstemmen wie, waar, wat aan het doen is. Maar hoe mooi is het dan als een familie na afloop van een uitvaart hun tevredenheid uitspreekt en het compliment maakt: "Jullie zijn gewoon mensen, zo fijn, benaderbaar en medelevend. Geen robot of machine, waarbij je een baan hebt, maar oprecht betrokken en persoonlijk. Dank jullie wel!"

Een groter compliment kun je bijna niet krijgen. Hier doen we het voor.

 

Hebben jullie dan geen privé leven?

Ook die vraag krijgen we regelmatig. En het simpele antwoord is: ja, natuurlijk wel. Ook wij doen boodschappen, regelen het huishouden, de sporten en school van de kinderen, feestjes, avondje bioscoop, dagje dierentuin etc. Soms is dat best even plannen of regelen; maar waar een wil is is een weg...

En zo vieren wij ook onze eigen verjaardagen... de één wat groter dan de ander, maar ook wij worden vanzelf ouder.

Neem nu Iris Fokkema... zij is zaterdag 22 februari 43 jaar geworden. Zij vierde het leven, maar ook: "dat ze op de helft van haar leven is. Ik word 86!". Deze positieve instelling zorgt voor levensvreugde. Levensvreugde die ze ook weer goed in haar werk kan gebruiken. En zo is de cirkel weer rond. We zijn en blijven gewoon mensen... Daar worden wij blij van!

 

PS.: willen jullie Iris feliciteren, dan kan natuurlijk. Klik op deze link en stuur haar een lieve e-mail, ook daar wordt ze vrolijk van...